September Says: Verstrikking en sisterhood op het Ierse platteland

Wat begint als een coming-of-age-verhaal, ontspoort langzaam tot een beklemmende trip door de grenzen van vrouw-zijn, afhankelijkheid en identiteit. September Says, de eerste speelfilm van actrice Ariane Labed, is een hypnotiserende en soms ontregelende verfilming van Sisters (2020) van Daisy Johnson. Een film waarin de lijn tussen werkelijkheid en waanzin steeds verder vervaagt.

Twee zussen, September en July, groeien op in een wereld die alleen van hen lijkt te zijn. Ze leven volgens hun eigen rituelen. met September Says als hun versie van ‘Simon Says’, waarin de oudere September de regels bepaalt en July gehoorzaamt. Als een incident op school hen dwingt te verhuizen naar een afgelegen kusthuis in Ierland, begint de realiteit barsten te vertonen. De zee, de natuur, de vervreemdende stilte: alles werkt als een vergrootglas op hun verstikkende dynamiek. Wanneer hun moeder zich op een nieuwe man stort en de zussen in contact komen met lokale tieners, kantelt de film van gothic familiedrama naar een duistere psychologische thriller.

Ariane Labed, bekend uit de Greek Weird Wave (denk aan Attenberg en The Lobster), weet de film te doordrenken met een unheimische sfeer. Er zijn hallucinaties, vreemde sprongen in perspectief en een plot dat niet altijd doet wat je verwacht. 

Is September Says een coherente film? Niet per se. Maar het is een ervaring die je onder de huid kruipt—op een manier die even ongemakkelijk als fascinerend is. Nu in de bioscoop.

Ik ben Yev Kravt, curator in hedendaagse kunst en design. Iedere week stel ik 5 cultuurtips samen: tentoonstellingen, kunstwerken in de spotlight, boeken, lezingen, films en meer. Mijn focus ligt op Nederland, met af en toe een uitstapje naar het buitenland. Ontdek elke maandag nieuwe inspiratie en laat je verrassen door een wekelijkse dosis cultuur.