Als het plot ontspoort: Le Deuxième Acte

Er zijn films waarin alles klopt, en films waarin alles uit elkaar valt  en dan is er Le Deuxième Acte, waarin Quentin Dupieux het script zelf uit handen rukt, door de vierde muur dendert en onderweg acteurs, fictie en realiteit vrolijk in de blender gooit.

De openingsfilm van Cannes vorig jaar is geen klassieke romcom. Het begint als een diner in een restaurant-in-the-middle-of-nowhere (dat uiteraard ‘Le Deuxième Acte’ heet), maar eindigt als een meta-skelet van het cinema-universum zélf. De camera onthult zijn rails. Het plot verliest zijn richting. En de acteurs spelen een spel waarin ze het liefst zelf ontsnappen uit hun rol.

Léa Seydoux schittert als Florence, een vrouw die denkt op date te gaan met de ware (Louis Garrel), maar ongewild in een relationele val terechtkomt, met haar vader erbij als moreel kompas. Raphaël Quenard duikt op als een soort bohemien-Don Juan, en Vincent Lindon balanceert tussen tragiek en slapstick.

Le Deuxième Actestelt dat er geen verschil is tussen echt en onecht,  dat alles, van liefde tot rolspel. 

Nu in de bioscoop.

Ik ben Yev Kravt, curator in hedendaagse kunst en design. Iedere week stel ik 5 cultuurtips samen: tentoonstellingen, kunstwerken in de spotlight, boeken, lezingen, films en meer. Mijn focus ligt op Nederland, met af en toe een uitstapje naar het buitenland. Ontdek elke maandag nieuwe inspiratie en laat je verrassen door een wekelijkse dosis cultuur.